Ons Vakantiefrans is best op orde, we redden ons er al jaren uitstekend mee. Maar onroerend goed kopen en een bedrijf beginnen in Frankrijk? Daar is behoorlijk wat meer voor nodig.
Op het gebied van het onroerend goed smokkelen we een beetje: onze makelaars in Frankrijk spreken uitstekend Engels. Dat één van de 2 een Britse is, helpt daar vast aan mee.
Lees het hele blog
Tijdens onze afspraak met de makelaars in Frankrijk (de bezichtiging van 2 objecten) hebben we de nodige foto's en gelukkig ook een paar filmpjes gemaakt. Maar zelfs dat bleek niet genoeg om de overdaad aan indrukken netjes op een rijtje te houden: we bleken de 2 bezichtigingen door elkaar te halen. "Was dit nou de gang of de achterkamer?" "Onder dat schuine dat kunnen we best nog een kamer maken - maar ... huis 1 hééft toch helemaal geen schuin dak aan de voorkant??"
Zo konden we natuurlijk niet terug naar Nederland, dus weer contact opgenomen met de makelaars.
Lees het hele blog
Vrijdag 4 september, 10.00 uur: we hadden afgesproken met de makelaars Christine en Jennifer (Jenny) bij Hotel Restaurant La Normandière. Helaas waren we iets te laat, want we konden het niet vinden. Niet zo gek, want La Normandière bleek niet meer te bestaan 😉
Gelukkig hadden we de dames van tevoren het signalement van onze bus gegeven, dus ze herkenden ons toen we langs scheurden. Al met al hebben we elkaar toch nog gevonden.
Geen koffie vooraf dus, op naar de eerste bezichtiging.
Dat dachten wij ook voor onze vakantie, dus we hadden een mooie planning gemaakt, die ons zou helpen om ontspannen te vertrekken. En toen gebeurden er dingen die – in het kader van dit spreekwoord – weinig goeds voorspelden.
Het begon er al mee dat onze ontspanvakantie van ruim 3,5 week noodgedwongen moest worden ingekort naar een werkvakantie van een krappe 2,5 week. Wat 2 weken werd, omdat we 3 dagen later dan gepland weggingen.
Vervolgens bleek Fred strontverkouden – heel fijn. Lees het hele blog
Het is 15 jaar geleden, maar we weten het nog als de dag van gisteren. Kun je nagaan wat een indruk het op ons heeft gemaakt!
Zo reden we met onze gehuurde 7 meter lange camper nog tussen weelderige groene bomen en wijngaarden door. En zo zagen we alleen nog maar roodbruine aarde en flinke plukken pampasgras. Oh ja, hier en daar ook nog velden met bruine zonnebloemen en plekken met vergeeld spul dat gras bleek te zijn.
Maar het was nog niet over: we hadden de camping nog niet gezien.
Fred en ik kennen elkaar sinds 1996. Echt op vakantie, dat kwam er de eerste jaren niet zo van. De band waar Fred in speelde (en nog speelt), Mooie Meneren, had per jaar namelijk maar liefst 2 weken vakantie. Dat wil zeggen: de eerste week begon op maandag, de 2e week eindigde op vrijdagmiddag. Ja, ze speelden toen vaak, de Mannen.
Eind 1998 hadden we een 'stevige persoonlijke tegenslag' en dezelfde dag kregen we bericht dat de band op z'n gat lag. (Rustig maar, 't is weer helemaal in orde gekomen.)
In december vertelde m'n moeder ons dat ze kanker had, in juni 1999 zijn we getrouwd en 3 weken later hebben we m'n moeder begraven. Het was een heftige tijd.